Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου - Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου - Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας

Ο πόλεμος ήταν άρρηκτα δεμένος με τη ζωή των ελληνικών πόλεων. Οι συγκρούσεις συχνά διαρκούσαν χρόνια, με μικρά διαλείμματα τους χειμώνες. Από τον 7ο αι. π.Χ. το πεζικό πολεμούσε σε σχηματισμό, που ονομαζόταν «οπλιτική φάλαγγα», μια παράταξη στρατιωτών, σε άριστο συντονισμό. Κάθε οπλίτης φορούσε κράνος, θώρακα, περικνημίδες και κρατούσε δόρυ, ξίφος και ὅπλον, δηλαδή ασπίδα. Τις φάλαγγες πλαισίωνε ιππικό και ελαφρά οπλισμένοι στρατιώτες, όπως οι τοξότες. Από τον 4ο αι. π.Χ. χρησιμοποιούσαν πολιορκητικές μηχανές για να καταστρέψουν τα τείχη των αντίπαλων πόλεων. Μετά τη μάχη γινόταν ανακωχή. Οι αντίπαλοι έθαβαν τους νεκρούς τους συνήθως σε ομαδικούς τάφους, τα πολυάνδρια, και οι νικητές έστηναν τρόπαιο. Οι ναυμαχίες ήταν εξίσου διαδεδομένες, λόγω της ναυτικής παράδοσης των Ελλήνων. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, οι Κορίνθιοι κατασκεύασαν πρώτοι τις τριήρεις, πολεμικά πλοία με τρεις σειρές κουπιά.