Ο συγκεκριμένος πίνακας απεικονίζει τον δεύτερο άθλο του Ηρακλή, την εξόντωση της Λερναίας Ύδρας. Ο πίνακας, αν και αποσπασματικός, εντυπωσιάζει με την απόδοση των λεπτομερειών, την εκτεταμένη χρήση της εγχάραξης και την άριστη ποιότητα της βαφής. Η Λερναία Ύδρα ήταν αθάνατο όν με επτά ή εννέα κεφάλια που ζούσε στην περιοχή Λέρνη – βαλτότοπος που βρίσκεται νότια του Άργους – απ’ όπου πήρε και το όνομά της. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν ο Ηρακλής έκοβε ένα κεφάλι της, φύτρωναν στη θέση του άλλα δύο. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει τον πολλαπλασιασμό ήταν να τα κάψει με φωτιά, κάτι που κατόρθωσε να το πετύχει με τη βοήθεια του ανιψιού του Ιολάου. Το τελευταίο κεφάλι, που ήταν αθάνατο, αφού το έκοψε, το έθαψε στη γη για να μην ξαναζωντανέψει. Στη συνέχεια, ο Ηρακλής χρησιμοποίησε το αίμα της Λερναίας Ύδρας για να κάνει τα βέλη του δηλητηριώδη.