Η θεμελίωση ενός ιδιωτικού χώρου συνοδευόταν συχνά από μία ιεροπραξία, που ονομάζεται εγκαίνιον. Πρόκειται για μια τελετουργική πυρά ή θυσία θεμελίωσης, ανάλογη με το νεότερο έθιμο της σφαγής του κόκορα στα θεμέλια των σπιτιών. Η τελετουργία περιλάμβανε το κάψιμο μέσα σε μικρό λάκκο, μερών από ζώα και πτηνά και την απόθεση πήλινων, συχνά μικρογραφικών αγγείων, που χρησίμευαν στην τέλεση σπονδών ή στην εναπόθεση στερεών προσφορών. Ο λάκκος μετά την τελετή σφραγιζόταν με το δάπεδο του χώρου. Από τη φύση των ευρημάτων που παρουσιάζουν έντονα τα ταφικά στοιχεία, συνάγεται ότι οι προσφορές απευθύνονταν σε χθόνιες δυνάμεις της ελληνικής θρησκείας, σε αυτές που θα μπορούσαν να προστατεύσουν ή να αποτρέψουν το κακό μέσω του εξευμενισμού τους. Στην Αρχαία Κόρινθο, κάτω από το δάπεδο μιας οικίας του 4ου αι. π.Χ., βρέθηκε πρόσφατα ένας αβαθής κυκλικός λάκκος που περιείχε ένα παχύ στρώμα καύσης μαζί με απανθρακωμένα ξύλα και πάνω 20 μικρογραφικά αγγεία. Ο λάκκος αυτός αποκαταστάθηκε και παρουσιάζεται στο Μουσείο.