Ήλθε στο φως κατά την ανασκαφή πηγαδιού βορείως του ναού, όπου συγκεντρώθηκαν αντικείμενα του πρώιμου τεμένους του Απόλλωνα και του Ασκληπιού. Το λευκό επίχρισμα, το οποίο περιορίζεται στα αυτιά, παραπέμπει πιθανώς στο φύλο της αναθέτριας. Οι λοβοί τους είναι διάτρητοι, ένδειξη ότι έφεραν μεταλλικά ενώτια. Η απουσία των τελευταίων αποδίδεται στην αφαίρεσή τους από κάποιο μέλος του ιερατείου ή εργαζόμενο στο θεραπευτήριο κατά την απόρριψη του αναθήματος στον αποθέτη. Εφόσον η ανάθεση του πλακιδίου συνδέεται με κάποιου είδους ασθένεια των αυτιών ή ακόμη και μόλυνση των λοβών από την χρήση των ενωτίων, συμπεραίνουμε ότι η άσκηση της ωτολογίας περιλαμβανόταν μεταξύ των θεραπευτικών πρακτικών που ασκούνταν στο θεραπευτήριο της Κορίνθου. Από την άλλη πλευρά, η ανάθεση ομοιωμάτων αυτιών σε ιερά έχει ερμηνευτεί ως η απεικόνιση των εὐήκοων ὤτων του θεού, τα οποία, εν προκειμένω, έτεινε ο Ασκληπιός κατά την προσευχή του λάτρη και την παράκληση για θεραπεία. Αναθήματα στα οποία απεικονίζονται αυτιά είναι γνωστά από διάφορα ιερά – θεραπευτήρια, συχνά συνοδευόμενα από ευχαριστήρια επιγραφή για την θεραπεία.